بررسی و طبقه بندی جریان های گوناگون شعری دهه هشتاد

شعر هر دهه به تناسب شرایط سیاسی و اجتماعی آن دهه دچار تغییر و تحوّل می شود. شعر دهه ی هشتاد نیز از این قاعده مستثنی نیست. گسترش روزافزون فضای مجازی در این دهه باعث جریان یافتن شعر در میان توده های مختلف مردم و ارتباط هنرمندان با هم گردید. این مسأله مزایا و معایبی داشت که مهم ترین مزیّت آن، دسترسی آسان شعرخوانان به تازه های شعر و عیب بزرگ آن رواج مدهای شعری و یکسان نویسی بود. در این دوره ی زمانی، غزل، رباعی، دوبیتی و قالب های نو از رونق بیشتری برخوردار است و قالب هایی مانند مثنوی و چارپاره نیز کم و بیش به کار گرفته می شود؛ امّا از قصیده، قطعه، مسمّط، ترکیب بند و ... تنها به صورت محدود در اشعار آیینی می توان سراغ گرفت. یکی از اتّفاقات تازه در این دهه رواج شعر کوتاه است. این گونه ی شعر بیشتر متأثر از ژانر جهانی «هایکو» است که امروزه در سراسر دنیا گسترش یافته است. از رایج ترین مضامین شعری دهه ی هشتاد، پرداختن به مفاهیم اجتماعی و سیاسی، رواج اعتراض زیرپوستی و توجّه به مفاهیم دم دستی است؛ البتّه در کنار این اندیشه ها، مفاهیم مذهبی و جبهه و جنگ، همچنان در شعر شاعران دیده می شود. از نظر زبان و شیوه ی بیان، در این دهه شاهد جریانی موسوم به «پست مدرن» هستیم که ساختارشکنی های زبانی و شکست روایت، از مشخّصه های برجسته ی آن است. این جریان ابتدا در شعر نو اتّفاق افتاد؛ امّا امروزه غزل و سایر قالب های کلاسیک را هم تحت تأثیر قرار داده است.